BARNEVELD – Ter gelegenheid van haar vijfenzestigste verjaardag voerde COV Valerius in een volle Bethelkerk afgelopen zaterdag ‘Elias’ van Felix Mendelssohn Bartholdy uit. Een avond vol verrassingen.
COV Valerius zingt de Elias. (foto: marienke vos)
Door Dick van de Heg
Het oratorium Elias van Mendelssohn is onbetwist één van de grootste en indrukwekkendste negentiende eeuwse composities. Mendelssohn stelt in dit werk de profeet Elia tot middelpunt. Zelf heeft de componist ooit over deze compositie gezegd: ‘Ik heb het werk geschreven naar de karaktertrekken van de profeet Elia en die centraal gesteld; een sterk karakter, gedreven, opvliegend en onheilspellend en toch als door engelenvleugels gedragen’. Als componist is Medelssohn daar geweldig in geslaagd maar de Elias naar die intentie ook uitvoeren is een ander verhaal.
Ere wie ere toekomt, Valerius zat daar heel dichtbij. Het was prachtig om te zien hoe Ger Vos als het ware in de huid van de componist kroop om zijn bedoelingen aan de uitvoerenden over te brengen. Het leek hem allemaal mee te zitten. Twee alert en zuiver zingende koren, een meegaand Nederlands Begeleidingsorkest en vier klasse solisten.
Het is niet eenvoudig om de emoties die de uitvoerenden wisten los te maken onder woorden te brengen maar het heeft zeker te maken met expressie en vakmanschap om de tekst vorm en inhoud te geven in zang en muziek. Al direct in het begin wist bassolist Pieter Hendriks de sfeer en intentie overtuigend neer te zetten in de dramatische aankondiging aan het volk Israel dat er jaren regen nog dauw zou komen. Valerius nam deze dramatiek haarfijn over in: ‘het zuchten en klagen van het volk Israel’ dat zich in wanhoop afvraagt; zult Gij ons dan totaal verdelgen?
Opvallend ook de prachtige meeslepende aria: ‘So ihr mich von ganzem Herzen suchet’ gezongen door tenorsolist Pascal Pittie. Hij gaf hier direct zijn visitekaatje mee af.
Het was mooi om te zien hoe dirigent Ger Vos de beide koren, solisten en orkest tot eenheid wist te smeden. Ze staken elkaar aan, wedijverden met elkaar en sleepten elkaar mee. En wanneer je dat als luisteraar ervaart gebeurt er wat. Dan wordt er echt muziek gemaakt!.
Wil dat dan zeggen dat alles vlekkeloos verliep? Nee dat niet. Maar dan praat je over een enkele zwakke inzet, hier en daar een ongelijkheid, het zo nu en dan een beetje uit balans zijn van het koor zoals dat bijvoorbeeld in het slotkoor enigszins merkbaar was. Maar dat is dan helemaal niet meer belangrijk wanneer je ziet dat dirigent, koren, solisten en orkest elkaar zo weten te vinden en elkaar tot een hoger plan tillen.
Sopraansoliste Claudia Pattacca imponeerde sterk met de aria; ‘Höre Israel’. Meesterlijk zoals zij de kracht en bemoediging van de Trooster bezong.
Alt Joke de Vin toonde haar grote klasse in haar vertolking van ‘Warum darf er weissagen im Namen des Herrn’. Zij wist daarin de haat, emotie en frustratie van koningin Izébel indringend over te brengen. Merkbaar was dat het publiek dit als één van de hoogtepunten heeft ervaren. Niet onvermeld mag blijven het aandeel van de leden van Vocaal Ensemble Vivavoce uit Wageningen. Zij leverden een knap aandeel in deze mooie waardevolle avond waarin wederom bleek hoe tevreden Valerius mag zijn met een dirigent als Ger Vos. Klasse!
Bron www.deweekkrant.nl, 15 november 2010