In een ruim bezette Bethelkerk gaf Christelijke Oratoriumvereniging Valerius gisteravond een passieconcert.
Dick van de Heg, Barneveld Vandaag
BARNEVELD – Op het programma stonden twee werken die te plaatsen zijn in de stijl van de romantiek. Interessant aan de muziekkeuze bleek het feit dat twee werken uit dezelfde stijlperiode zo totaal verschillend kunnen zijn.
Dirigent Ger Vos schoot met zijn muziekkeuze midden in de roos. Hij zette de ‘Via Crucis’ van Franz Liszt en ‘The Crucifixion’ van John Stainer naast elkaar op het concertprogramma. Liszt heeft naast zijn briljante pianoconcerten ook veel orkest- en religieuze muziek geschreven. De ‘Via Crucis’ is een bijzonder werk. Niet alleen omdat het stuk uit veertien lijdensfragmenten bestaat, het is geen aaneengesloten verhaal, maar veel meer omdat het inzicht geeft in de eigen beleving van religie in het leven van Liszt zelf. Door te luisteren naar de ‘Via Crucis’ leren we een andere Liszt kennen. Zijn religieuze muziek getuigt van een doorleefd geloof.
Ger Vos bleek in staat om Valerius dat element ten volle tot uitdrukking te laten brengen. Op zich is dat knap want de compositie is uiterst sober geschreven. Opvallend mooi was het orgelspel in het lijdensmoment ‘Jezus draagt zijn kruis’. De sfeer was voelbaar. Zo ook het gedeelte ‘Jezus begroet zijn bedroefde moeder’. Bariton Marcel van Dieren kwam goed uit de verf. Niet alleen heeft hij een warm timbre maar ook zijn voordracht is sterk. Transparant en zuiver zongen de sopranen het gedeelte ‘Stabat mater dolorosa’. Enkele keren komt dit gedeelte terug en steeds was het een genot om naar te luisteren.
Het gedeelte ‘O Traurigkeit, O Herzeleid’ werd onzeker ingezet door het koor. Later wanneer het orgel invalt gaat het beter. Tijdens de gehele uitvoering was de samenwerking tussen dirigent en koor goed merkbaar. Het koor reageerde alert op de aanwijzingen van dirigent Vos die het geheel stevig in handen had.
Na de pauze werd ‘The Crucifixion’ van John Stainer uitgevoerd. Het is een meditatie over het lijden van Jezus Christus. Waar de Via Crucis’ een sterk gedragen werk is met gewaagde harmonieën is Stainer daarentegen veel uitbundiger. Merkbaar was dat dit werk het koor goed lag. Tenor Harald Quaaden beet het spits af. Aanvankelijk was het even wennen aan zijn onmiskenbare achtergrond als operazanger. Lopende het concert vervaagde dat en kleurde hij meer in het geheel. Indrukwekkend was het samenspel tussen bariton en koor inhet gedeelte waar Jezus zijn discipelen vraagt met hem te waken. Jammer dat de inzetten hier en daar wat twijfelend doorkwamen.
Het concert bestond uit veel mooie momenten waarbij het gedeelte ‘Processie naar Golgotha’ niet onvermeld mag blijven. Na een virtuoze inleiding van het orgel klonk het majestueuze ‘Fling wide the gates!’ Ger Vos wist Valerius hier als het ware kwaliteit af te dwingen. Ook het gedeelte ‘Litany of the passion’ werd indrukwekkend uitgevoerd waarbij de alten een magnifieke rol vervulden.
Al met al een prachtig concert waar Valerius met voldoening op kan terugzien. Hierbij moet beslist de buitengewone prestatie van organiste Gonny van der Maten worden genoemd die de zware taak had het gehele concert te begeleiden. Hiervoor is maar één kwalificatie op zijn plaats: voortreffelijk.